Halk yanıtını verdi.

Kıbrıs’taki iktidarın, Türkiye’den bulaşan yolsuzlukla kol kola girmiş cıvık otoriterliğine…

Bitmek bilmeyen ekonomik ve ideolojik baskılarına, dayatmalarına…

Pahalılığa…

Ve savaşa davetiye çıkarmaktan başka bir işe yaramayan “hem garantörüm hem iki devletli çözüm isterim” mantıksızlığına halk, cevabını büyük bir tepki oyu ile gösterdi.

Kıbrıs, Beşparmaklar’dan çıkıp Toroslara ulaşarak Türkiye muhalefetine, despotluk ve anti-demokrasi karşısında “yanındayım” mesajı verdi.

Sandığın söyledikleri bu.

Ancak cambaz ip üzerinde yürürken altında çakılacağı uçurumu, tepesinde dengesini bozabilecekleri dikkate almazsa, o ipin sağlam bir halat değil de yıpranmış, koptu kopacak bir urgan olduğunun bile farkında değilse… ‘Büyük zafer’, çok geniş bir yıkıma yol açabilir.

Bizim halat özgürlük naraları ile tamir edilemeyecek kadar zayıftır. Ekonomimiz turizmden inşaata, üniversitelerden tarıma çökmüş durumdadır. Bunca yıllık rezil ekonomi yönetimini… Türkiye’den verilen kredileri geri ödeme derdi olmaksızın yolsuzluk yapmak için Meclis’e girenleri… Hibe ve vadesiz kredi bolluğunda memur maaşlarını ödemeyi bile zar zor başaran bir ‘devlet yönetimi’ sergilenmesini düşününce, Karl Marx’ın teorisi kendisini hatırlatıyor: Altyapında bağımsız değilsen, üstyapında da özgür olamazsın. 

Aman kimse Türkiye kaşıkla verdiğini Kıbrıs’ta kepçe ile alıyor yalanıyla kendisini avutmasın! Kaşıklama ki kepçeyle alan olmasın! Vergi ödemeksizin özgürlük istiyoruz. Kıbrıs Rum mülkleri için sahiplerine tazminat vermeden, çalıntı mallarda milyarder hayatı havası atıyoruz. Büyük ihaleleri birleşelim biz alalım diyoruz ama bunun için Türkiye iktidarları ile tartışmayı bile göze alamıyoruz.

Seçimle atılan bu adım gerçeklerle yüzleşme kapasitemiz her geçen gün daha da azaldığı için havada kalıyor. 23 yıldır gözlemlediğim, yerinden bir milim kımıldamayan bu kolaycılığımız sayesinde yok oluyoruz. ‘Türkiye bizi sömürüyorsa parayı gönderecek’, ‘Taşınmaz Mal Komisyonu’na ödemeleri yapacak’, ‘yolları döşeyecek, santrali yenileyecek’ demeye devam ettiğimiz sürece maddi temelinden yoksun ne bir özgürleşme ne de çözüm olacak.

Canımız Türkiye ile daha güçlü bağlarla saygın bir ilişki kurmak ve siyasi irademizi korumak için mali vesayeti sonlandırmalı ve kendi ekonomimizi kendimiz yönetebilmeliyiz. Sevgili komşumuzun yüzüne utanmadan bakabilmek için tazminatlarını ödemek zorundayız.

Güneyden 100 Euroluk biletle, Kıbrıs Cumhuriyeti pasaportu sayesinde dünyanın pek çok ülkesine gidebilmek, çocukları Avrupa’da okutabilmek güzel tabii… Aması var bir de bunun: İşine geldiği gibi ortak cumhuriyetin nimetlerinden yararlanıp bedel ödemekten yan çizince olmuyor…

Bunların hiçbirini yapmayıp şarkılarla, zeytin dalı tütsüleriyle mücadele vermekse özgürlükten anladığımız… Zafer sarhoşluğundaki CTP kadroları her geçen sene daha fazla UBP’leşirken şirketokrasi ile alenen flörtteyse, beşeri sermaye eriyor ve en eğitimli gençlerimiz ülkeden bir bir kaçıyorsa… Kalkınma planlamaları uygulanmıyor ve Türkiye yardımlarıyla üretken bir yapı kurulmuyorsa… Devasa saraylara karşı durup, yapıldığında güle oynaya içine giriliyor ve çatır çatır keyfi sürülüyorsa... Yeni bir hayal kırıklığına cumhurbaşkanlığı seçiminin ertesi gününden, hemen bugünden hazırlanın.

Seçim sonrası Türkiye’den aba altından sopa gösterenlerse Fransız düşünür Alexis De Tocqueville’i yine haklı çıkarıyor. Tocqueville despotizmi en iyi çözümleyen filozoflardan biridir. “Despotizm, son derece ürkek bir yapıya sahip olduğundan, insanların birbirinden kopuk kalmasını sağlayabildiği sürece varlığını en güvenli biçimde sürdürür; ve bütün etkisini genellikle bu amaç uğruna kullanır. Bir despot, tebaasının kendisini sevmemesini kolayca affeder, yeter ki onlar birbirlerini sevmesinler.” diyor ‘Amerika'da Demokrasi’de. 

Daha da bölmeye çalışacaklardır, dikkat!